Prekursor tlenku azotu

Prekursor  tlenku azotu – substancja, związek, który dostarczony do organizmu powoduje zwiększoną syntezę tlenku azotu (NO).  Przykładami najpopularniejszych w suplementacji prekursorów tlenku azotu są: arginina (np. w formie l-argininy, AAKG i innych), cytrulina (głównie w formie jabłczanu cytruliny), ekstrakt z korzenia  buraka (beet root extract), agmatyna, betaina, glicerol.     Podstawowym efektem stosowania prekursorów NO jest czasowe rozszerzenie naczyń krwionośnych – efekt tzw. pompy mięśniowej. Poza efektem wizualnym, zapewnia lepsze dokrwienie i odżywienie mięśni, zwiększenie poboru glukozy i utleniania tłuszczy w ich obrębie. W treningu siłowym (z elementami hipertroficznymi) i wytrzymałościowo-siłowym prekursory tlenku azotu stosowane są głównie przedtreningowo, czasem dodatkowo (dla dłuższego utrzymania efektu pompy mięśniowej) po treningu. W celu ogólnego poprawienia bilansu azotowego stosuje się dawkę podzieloną na kilka porcji dziennie.  Poza sportem, prekursory tlenku azotu znajdują zastosowanie w leczeniu osób z nadciśnieniem i problemami z układem sercowo naczyniowym  (działanie na polu zmniejszania przylegania płytek krwi do naczyń krwionośnych, ponadto ogólnie: rozszerzenie naczyń krwionośnych = niższe ciśnienie krwi) – oczywiście pod kontrolą lekarza.